วันเสาร์ ที่ 21 เดิือน มีนาคม พ.ศ.2558

บันทึกอนุทินครั้งที่  9

วิชา การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวม

อาจารย์ผู้สอน อาจารย์ตฤณ  แจ่มถิ่น

วันอังคาร  ที่ 11  เดือนมีนาคม พ.ศ.2558

ครั้งที่  9  กลุ่ม  103   ห้องเรียน 443

เวลาเรียน 14.10 - 16.40 น.

           ในรายสัปดาห์นี้เริ่มเรียนอาจารย์ได้พูดถึงการไปสอบเข้าบรรจุรับราชการของสังกัด กทม.และ สพธ.โดยมีข้อแตกต่างกันในการสอบบรรจุจะต้องผ่าน 3 ด่าน คือ สอบภาค ก สอบภาค ข และ สอบสัมภาษณ์ และเมื่อให้ความรู้เสร็จเรียบร้อยอาจารย์ก็ให้เล่นเกมส์ชื่อเกมส์ ทุ่งหญ้าสะวันน่า

 


 
ต่อไปเข้าเรื่องเกี่ยวกับการเรียนเรื่องการส่งเสริมทักษะต่างๆ ของเด็กปฐมวัย  ด้านทักษะภาษา
ด้านทักษะภาษา     เป็นด้านที่สภาพแวดล้อมต้องมีตัวหนังสือประกอบอยู่ในห้อง เช่น ป้าย  คำศัพท์  เพลง  นิทาน  คำคล้องจอง  กลอน  เป็นต้น

         การวัดความสามารถทางภาษา  มีวิธีการวัดความสามารถทางภาษาของเด็ก  เช่น  การเข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดไหม    ตอบสนองเมื่อมีคนพูดด้วยไหม     ถามหาสิ่งต่างๆไหม    บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นได้หรือเปล่า   ใช้คำศัพท์ของตัวเองกับเด็กคนอื่นได้ไหม     และอาจารย์ได้บอกว่าเด็กอนุบาลให้ตายยังไงก็พูดไม่ชัด เช่น   พูดตกหล่น   จากคำว่า  จิ้งจก   เป็น  จก   การใช้เสียงหนึ่งแทนอีกเสียง    พูดติดอ่าง   เช่น   ครูครูครู

           การปฏิบัติของครูและผู้ปกครอง  หากน้องพูดผิดเพี้ยนต้องทำเช่นนี้
1. ไม่สนใจการพูดซ้ำหรือออกเสียงไม่ชัดเจน  อย่าไปเซ้าซี้ จำ่จี้จ่ำชัยเขา
2. หากบอกเด็กว่าพูดช้าๆ  ตามสบาย  คิดก่อนพูด
3. อย่าขัดจังหวะขณะเด็กพูด
4.อย่าเปลี่ยนการใช้มือข้างที่ถนัดของเด็ก
5. ไม่เปลี่ยนเทียบการพูดของเด็กกับเด็กคนอื่น
6.เด็กที่พูดไม่ชัดเจนอาจเกี่ยวข้องกับการได้ยินจากครู  ผู้ปกครอง  หรือ บกพร่องทางการได้ยิน

          ทักษะพื้นฐานทางภาษา   เด็กพิเศษเน้นการรับรู้ และ การแสดง   ทักษะพื้นฐานคือ  ฟัง   พูด  อ่าน  เขียน  โดยมีทักษะการรับรู้ภาษา   การแสดงออกทางภาษา   การสื่อความหมายโดยใช้คำพูด   เป็นต้น

พฤติกรรมตอบสนองการแสดงออกทางภาษา

เด็กตอบสนองต่อสิ่งเร้านี้หรือไม่	ใช่	ไม่	บางครั้ง
เสียงของครูโดยการหันมามอง  ต่อคำถาม  จะเอาอะไร  ด้วยการชี้   ต่อประโยค  ช่วยเอาให้ที  หา…ให้หน่อย  เมื่อครูไม่มีท่าประกอบ  จะเอานี่ใช่ไหม  โดยการพยักหน้า  หนูอยากได้อะไรด้วยการพูด  เล่าให้ครูฟังซิ  โดยการพูดเป็นประโยค  ใช้ทำอะไร   โดยตอบวลี หรือประโยค

พฤติกรรมเริ่มการแสดงออกของเด็ก

เด็กเริ่มทำโดย	ใช่	ไม่	บางครั้ง
ทำเสียงต่างๆผสมปนกัน  ทำเสียงคล้ายพูดเพื่อเรียกร้องความสนใจ  ใช้เสียงสูงต่ำเหมือนจะถามคำถาม  ชี้ไปยังสิ่งที่ต้องการจะเอา  ขอสิ่งต่างๆโดยการบอกชื่อ   พูดเป็นวลีที่มีเสียงคล้ายคำ

     
*** หากเด็กหันมามอง  หรือขยับตัว แขน ขา เล็กน้อย  หรือแสดงปฎิกริยาใดๆ  แสดงว่าเด็กปกติ

  ความรับผิดชอบของครูปฐมวัย  ครูต้องรับรู้พัฒนาการทางภาษาของเด็ก เช่น 

1. การรับรู้ภาษามาก่อนการแสดงออกทางภาษา  
2.  ภาษาที่ไม่ใช้คำพูดมาก่อนภาษาพูด   
3.  ให้เวลาเด็กได้พูด   
4.  คอยให้เด็กตอบ  (ชี้แนะหา)
5. เป็นผู้ฟังที่ดีและโต้ตอบอย่างฉับไว
6. เด็กไม่ได้เรียนรู้ภาษาจากการฟังอย่างเดียว
7. ให้เด็กทำกิจกรรมกลุ่ม  เด็กพิเศษได้มีแบบอย่างจากเพื่อน
8. กระตุ้นให้เด็กบอกความต้องการของตนเอง (ครูไม่คาดการณ์ล่วงหน้า)
9. เน้นวิธีการสื่อความหมายมากกว่าการพูด
10. ใช้คำถามปลายเปิด
11. เด็กพิเศษรับรู้มากเท่าไหร่  ยิ่งพูดได้มากเท่านั้น
12. ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

การสอนตามเหตุการณ์เคสจำลองใช้กับเด็กพิเศษ

เรื่องการใส่เสื้อผ้าด้วยตนเอง    หากครูไปเจอเด็กกำลังใส่เสื้อผ้าด้วยตนเอง ครูต้องปฏิบัติดังนี้

ขั้นตอน

1. ถามว่า  หนูทำอะไรค่ะ
2. หนูจะใส่ผ้ากันเปื้อนใช่ไหมค่ะ
3. หนูใส่ผ้ากันเปื้อนได้ไหม
4. ไหนพูดตามครูสิ   ผ้ากันเปื้อน
5. ถ้าเด็กใส่ไม่ได้ครูก็ใส่ให้เลย

หลังจากนั้นอาจารย์ก็ให้ทำกิจกรรมดนตรีบำบัด  โดยการให้จับคู่กับคนเดิม  หยิบสีคนละสี  คนหนึ่งลากไปตามเสียงเพลง  โดยทำให้มีช่อง ทำโดยวิธีไหนก็ได้ ลากไปจนกว่าเพลงจะจบ   โดยกลุ่มของดิฉันทำได้ดังภาพนี้

      โดยกิจกรรมนี้สามารถบกบ่องถึงบุคลิกภาพของเเต่ละคนว่าเป็นคนเช่นไร   และยังสามารถฝึกสมาธิ   ได้ด้านการใช้กล้ามเนื้อมัดเล็กมัดใหญ่ในการทำกิจกรรม   และส่งเสริมการทำงานร่วมกับผู้อื่น   อีกทั้งยังได้จินตนาการความคิดสร้างสรรค์ของเเต่ละคนด้วยคะ

ประเมินการเรียนการสอนรายสัปดาห์

ประเมินตนเอง
ในรายสัปดาห์นี้ตั้งใจเรียนและแต่งกายเรียบร้อย
ประเมินเพื่อน
ในรายสัปดาห์นี้เพื่อนมาเรียนครบ  ตั้งใจเรียนและร่วมกิจกรรมเป็นอย่างดี
ประเมินอาจารย์ผู้สอน
ในรายสัปดาห์นี้อาจารย์แต่งกายเรียบร้อย  เข้าสอนตรงต่อเวลา